Chasing waterfalls

Zoals eerder gezegd: Kayakken leverde ons blauwe pleken op. Hedi heeft wederom de mooiste:
  

Dag 44:
Er achter gekomen dat er in Pakse ook een Vietnamees consulaat is. En aangezien we 4 dagen met de scooter weg zijn, komt dat perfect uit! Dus eerst hebben we de rugzakken ingepakt voor de komende 4 dagen, zijn we naar de touroperator gegaan en hebben we onze backpacks daar weggelegd.

Korte uitleg over hoe een semi automatic scooter werkt en we zijn lossss.

Visum aanvragen voor Vietnam duurde welgeteld 10 minuten. Kosten: 50 dollar p.p. . Op de dag dat we terug komen met de scooter kunnen we het visum ophalen en doorknallen. Hiermee besparen we twee dagen die we normal opnieuw in Vientiane door hadden moeten brengen.

Hierna zijn we vertrokken met onze kaart met korte uitleg om rond het Bolaven plateau te rijden. We doen de lange route van 3 nachten / 4 dagen. Ongeveer 300 km (wat later 500 km bleek na onze afwijkingen [lees: verloren rijden]). We komen dan langs veel watervallen en dorpjes en noem maar op.

De eerste kilometers waren nu niet echt boeiend, tot we bij de eerste waterval kwamen, Tad Pasuam.
 
Hier lag ook een oud etnisch dorpje. 
 
Onderweg nog gestopt bij een marktje. Hier durvden we niet te eten, dit was wel heel erg 3e wereldlandig.
 

Hierna na nog een lang stuk rijden, aangekomen op onze eerste stop, het dorpje Tad Lo, waar we voor 50.000 een huisje aan het water hebben. In principe kunnen we doorrijden, maar het ziet er wel relaxed uit hier:
 
Gezwommen bij een van de twee watervallen: Tad Hang
  
Na het zwemen zijn we een rondje gaan lopen door het dorp, waar nog veel authentieke elementen zijn.
    
's avonds heerlijk Thais gegeten en hierna vroeg gaan slapen.
  
Dag 45:
Vroeg uit bed en een wandeling gedaan naar Tad Lo, de andere waterval die er blijkbaar ook lag.

Je kon er alleen komen via een geïmproviseerde ladder, steil langs de rotsen.
 
Na de klim heeft Eddie nog gezwomen, al was er een veradelijke stroming.


Hierna via het olifanten verblijf terug gewandeld. Ook hier weer geketende olifanten die er erg zielig uitzagen en gewond aan hun poten. Geen foto's dus.

Toen onze tocht met de scooter verder vervolgd richting Sekong. Onderweg zijn we, op aanraden, gestopt bij een dorpje waar ene Mr. Hook een homestay (met trekkings etc.) bedrijft naast een koffie/tabak plantage. Hier koffie gedronken en van de waterpijp gerookt. Ook kindjes blijken hier al waterpijp te roken.
  
Jong geleerd is oud gedaan:

Het dorp:

Voor de rest was er tijdens de 100 km lange rit niet veel te beleven. Zijn twee keer van de route afgeweken op zoek naar een waterval en een grote stuwdam; twee keer niets gevonden. Stond ook verder niet op onze kaart, blijkbaar met een reden :).
Ook nog bijna verdwaald daar in the middle of nowhere, google maps blijkt niet alle wegen te kennen...

Uiteindelijk aangekomen in Sekong. Hier was echt niets te doen en het zag er niet gezellig uit verder. Dus hebben we besloten door te rijden naar Tad Faek (Tad is dus waterval), waar een guesthouse zou zijn. Eenmaal aangekomen bij de redelijk mooie waterval

bleek het hek, wat leidt tot de vier bungalows, dicht. Tot een of andere vage meneer het hek opendeed en ons binnenliet na verscheidene pogingen om ons verstanbar te maken. We kregen alleen een domme blik terug. Er was helemaal niemand en het zag er best creepy uit, midden in een bos. 

Toch besloten hier te blijven, 50.000 kip per bungalow (met kampvuurplek), en nog even te gaan zwemmen.
 
Er waren wel wat andere toeristen bij de waterval zelf, maar die gingen allemaal weg. Hedi vond het al op het plot van een horrorfilm gaan lijken. Er was ook een eettentje, maar we hadden geen zin ziek te worden. Dit zag er echt niet uitnodigend uit. Dus... scooter gepakt en op zoek naar eten (er was dus echt niemand meer, zelfs de rare man was weg). Het dorp bleek 15 km verder en het werd donker (en we hebben ong. 50 vliegjes doorgeslikt). Er waren uiteraard geen restaurantjes te vinden.
De vangst:

Resultaat:
 
{misschien hadden we twee bliken moeten kopen zodat we niet 1 ei per keer konden koken.. :-) ). Was zeer lekker!

Zaten we dan met twee, met onze fles alcohol om onze angsten te bedwingen ;-). Gelukkig kwamen uiteindelijk de vier Canadezen en een Peruaan erbij, die we eerder waren tegengekomen en hebben we uiteindelijk een super avond gehad. Muziek, vuur, eten en draaaaank.

Dag 46:
Vroeg uit de veren om verder te rijden naar Paksong. Onderweg zouden we weer een aantal watervallen tegenkomen (goh..).
Tad Se Noy:

Uiteraard krijgen wij het voor elkaar een afslag te missen en 50 km verkeerd te rijden. Dus ook weer 50 km terug :(. Onderweg weer een waterval gezien.
Tad Xekatam: 

Aangekomen bij Tad Tayicsua. Hier zijn 5 watervallen. Helaas is niet alles goed aangegeven en hebben we alleen 1 en 3 gezien. Afdalen naar 1 was nog best tricky. Maar zeker de moeite waard.
   
Toen verder gegaan naar de rest van de watervallen (2 t/m 5). Achteraf bleek dat je alles kan zien door een bepaalde route aan te houden. Geen idee welke...
 

Buikje intrekkennnn:


Inmiddels was het 4 uur en besloten we door te rijden naar Paksong. Slechte beslissing. Paksong is een heel triestig stadje. Gelukkig wel een oké guesthouse voor 60.000 kip. Even Vietnamees gaan eten en daarna naar de kamer om wat te chillen. Morgen vroeg op voor het laatste stuk, wat het mooist zou moeten zijn.

Dag 47:
Rond 9 uur weggereden en al snel de eerste waterval tegengekomen, Tad Yuang. Erg druk, en iets toeristischer, maar daarom niet minder mooi:
  
Boven aan de waterval:


Al snel kwamen we langs Tad Champi:
 
Hier kon je heerlijk zwemmen en een tube huren om rond te dobberen:

Helaas werd het net deze dag bewolkt en besloten we om snel verder te gaan. Op naar Tad Fan, de hoogste van de Tadjes. 120 meter hoog:

Besloten terug te rijden naar Pakse, een bus te regelen naar Vangvieng. In Pakse wilden we, na veel dagen zonder fatsoenlijke douche of bed, een iets betere accomodatie te betrekken. Het werd Champasak Palace hotel, het paleis van een vroegere koning van Zuid Laos. Prinses Hedi zal zich hier wel thuis voelen :).
  
Uiteindelijk heerlijk geslapen en badjes gepakt. Dat was het waard (40 euro per nacht)! 

Dag 48:
Uitgeslapen, om 12 uur uitgecheckt, visum opgehaald voor Vietnam yeeey:

Verder vooral gewacht tot we half 9 's avonds kunnen vertrekken naar Vangvieng. Eens zien wat er zo speciaal is aan die Sakura bar waar half Laos met een Tshirt van rondloopt.

Oke doei.