Aventuras en Chile y Bolivia Uyuni!

Dag 318:
Na 2 keer 14 uur vliegen (Melbourne, Doha, Sao Paolo) en nog even een laatste 4 uur naar Santiago, kwamen we rond 23:00 aan. Het duurde welgeteld 10 minuten voor we onze tassen hadden, door de douane zijn gegaan en ons visum hadden. Goed geregeld! Voor het vliegveld staan bussen die je voor 2,50 euro naar de stad brengen.

Afgestapt op de halte Los Heroes. En nu? Via google translate wat mensen in het Spaans gevraagd waar Casa de Roja te vinden is. Heel handig, alleen antwoorden mensen ook in het Spaans.. Toch nog redelijk snel kunnen vinden en ingecheckt. Nog even een burger gaan eten op de hoek en daarna snel gaan slapen. Inmiddels was het 02:00.

Dag 319:
06:00 wakker. Jetlag? Nog even liggen rusten en om 08:00 de stad ingegaan met een gratis plattegrond.

Eerste indruk Santiago: Westers. Aardige mensen en niet het lawaai dat we gewend waren van Azie.

Erg fijn dus. Eerst even langs de supermarkt voor een ontbijtje, dan een parkje opzoeken, placa la moneda:

    
Heerlijk weertje ook! Niet te warm, niet te koud en geen wolkje aan de hemel.

Doorgelopen naar Carro Santa Lucia, een heuvel met een kasteeltje op de top. 
     

mooie uitzichten over de stad:

Via Barrio Lastarria, veel kunst en mooie huizen, 

 
doorgelopen naar Parque Forestal. Een mooi park waar we even hebben gerust en een drankje hebben gedaan (moesten naar de wc).

 
Via de trendy wijk Barrio Bellavista, veel kunst in deze uitgaansbuurt van Santiago,

uitgekomen bij de top attracie: Cerro San Cristobal. Nog een heuvel (de hoogste) met een groot mariabeeld en een mooi uitzicht over de stad en het begin van de Andes (besneewde bergtoppen).

Met het treintje omhoog gegaan,

en in gesprek gekomen met Filippo, een 82 jarige Italiaan die in zn eentje hierheen is gekomen. Boven een drankje met hem gedaan en rustig genoten van het uitzicht en geluisterd naar zn verhalen. Erg toffe vent.
   

Als je goed kijkt door de smog, dan zie je de andes in de verte: 

Aangezien Filippo niet super goed ter been was zijn we zonder hem naar de top gegaan, naar het Maria beeld:

 
Filippo wist ons te zeggen dat we ergens een gondel konden nemen naar een andere berg. Na lang zoeken zijn we dan samen met hem met de gondel naar de andere kant van de berg gegaan.
    
Hij deed het rustig aan allemaal, maar is nog verrassend goed ter been. Samen met hem een taxi teruggepakt richting zijn hotel. Hij heeft ons uitgenodigd morgenavond met hem te eten. Doen we :-).

Inmiddels was het 18:00 en waren we helemaal kapot. Op de terugweg naar het hostel door de drukke straatjes:

nog langs Plaza des Armas gekomen en de kathedraal binnengelopen. Dit plein is het middelpunt van Chili. Er was dan ook veel rumoer, waaronder erg gepassioneerde sprekers. We vermoeden iets met politiek.
    

Onderweg naar het hostel nog een tof pleintje tegen gekomen,

Eenmaal in het hostel 'even gaan liggen' en eigenlijk doorgeslapen tot de volgende ochtend.(jetlag??)

Dag 320:
We willen graag een nacht bijboeken, maar helaas is er geen plek meer. Ander hostel gevonden en daar om 13:00 ingecheckt. Aangezien de dag nu gebroken is hebben we besloten naar een, volgens tripadvisor, mooi park te gaan: Parque Araucano.

1ste keer tram in Chili heel westers, goed geregeld

onderweg de lekkerste empanada gegeten tot zover. Aangezien we op budget zijn, en Chili een duurder land is, leven we hier op empanadas. En toevallig de Nederlandse ambasade gevonden, Nederlanders zijn ook overal eh ;)

Even gelegen in het park, maar helaas was het wat fris vandaag dus redelijk snel teruggegaan.

Dankzij jetlag waren we allebei weer kapot rond 18:00, dus hebben we een dutje gedaan voor we naar Filippo gingen voor het etentje. We zijn in zijn hotel gaan eten, samen met de eventmanager van het hotel, ook half Italiaans. Erg gezellig. Vooral die Italiaanse eigenschappen samen met de koppigheid van een oude man maken hem superschatig. 'No alcohol here? Maaaama miiiia!'

Afscheid genomen, beloofd hem op te zoeken in Milaan, en naar huis gegaan. Vroeg gaan slapen, weer moe.

Dag 321:
06:00 eruit om via het openbaar vervoer naar Cajon del Maipo te gaan om te gaan hiken. Dit kan met een dure tour, wij kiezen voor eigen gelegenheid.
Via de metro die net open gaat:

en de bus:

uiteindelijk (3,5 uur later) om half 11 aangekomen in Baños Morales, het begin van de Andes. De buschauffeur zegt om 18:00 terug te rijden, dus we hebben meer dan genoeg tijd.

Een ticket gekocht bij de parkrangers, 5000 peso (2 maal zoveel als Chilenen..) en vertrokken

.          

eerste stop bereikt: een meertje, kleine pauze dan maar:

met nieuwe vriendjes:

verder naar de uiteindelijke bestemming, de gletcher:

onderweg de eeuwige sneeuw en onze eerste sneeuw dit jaar, je weet, sneeuwpret:(en ja, van spelen komt kwelen)

top bereikt, helaas is de gletcher ver weg gesmolten maar het blijft wel mooi:

Eddie bouwt een dam in een ijsriviertje:

Terug naar het begin punt dan maar. We worden nog vergezeld door 3 Condors:

Uiteindelijk in 4.5 uur de wandeling gedaan en we waren dan ook al om 15:30 terug. 2,5 uur wachten dus, yes. Dan de tijd maar stillen met een cervesa en een empananda natuurlijk.

Pas om half 10 waren we bij ons hostel en moesten we ook nog verhuizen naar een ander hostel. Het was een mooie wandeling, maar de te lange reis niet waard.

De 4 bed kamer in het nieuwe hostel was gelukkig leeg dus we hadden eindelijk weer eens privacy.

Dag 322:
Uitgecheckt en met volle bepakking onderweg naar wijnvelden van Santa Rita. Hier gaan we een tour doen en wijn proeven.

Metro en busje 81 volgens de website. Geen busje 81, maar wel busje 80, want deze gaat ook naar Santa Rita. Samen met twee Nederlanders en twee Canadezen kwamen we er al snel achter dat er meerdere Santa Ritas zijn, en dit dus niet de goede bus is.

Nog een andere bus gepakt naar een kruising waar dan bus 81 alsnog langs zou komen.. geen 81 te zien, andere bus die ons weer ergens afzette en uiteindelijk 81 gevonden. Weer veel te lang over gedaan.

Daar aangekomen,

geluncht, want loket ging pas een uur later open.

Tickets gaan kopen. 'Alles zit vol'
GVD.
Besloten met de Canadezen dan het museum ff te checken (dat raar maar waar niet over wijn ging)

en dan maar zelf te gaan proeven, in de tuin van het restaurant.

Uiteindelijk erg gezellig en samen met de Canadezen een uber teruggepakt richting het metrostation.

We pakken namelijk savonds de bus naar Valparaiso, een kustplaats 1,5 uur boven Santiago. Dit gaat meer dan prima.

Rond 9 uur aangekomen op het busstation van Valparaiso. Eerste indruk: waar zijn we beland??? Guur buurtje lijkt het. Het hostel, Muffin, ligt gelukkig een straat verder. Hier blijkt het kookavond te zijn: iedereen maakt iets klaar uit zijn of haar land. We voelen ons meteen thuis. Even wijn gehaald en tot in de vroege uurtjes op de binnenplaats gezeten.

ze hebben hier ook lieve vriendjes:

Dag 323:
Prima hostel, prima bedden. Wel veel rumoer op straat: er blijkt in onze straat een dagelijkse markt te zijn. Besloten om met een paar anderen eerst de zeeleeuwen te gaan bekijken, voor we de oude stad in duiken.

Supervet! Die beesten liggen op wat ooit een kraan is geweest of iets dergelijks, 15 meter van de kant af. 
         

Pelikanen ook aanwezig, super mooi om ze in actie te zien.

niet te vergeten de mensen die een tour betalen om de zeeleeuwen te groeten:

mooi uitzicht vanaf de pier:

Even boodschappen gedaan op de markt, we gaan namelijk zelf eten maken. De buurt zelf is eigenlijk heel levendig en leuk, toch een verkeerde eerste indruk gehad. Heel veel geur en kleur. Al is onderhandelen over prijzen in het Spaans niet ons sterkste punt :-) (in geen enkele taal).

Via Brasil ave,

lekkerste broodje ooit gegeten 

zijn we hierna richting oude stad gelopen. Via Avenue de Brasil komen we uit op een pleintje, volgens onze medehostel bewoners moeten we hier naar boven:

UNESCO alles. Veel heuvels, trappen, kleine straatjes, oude treintjes, veel streetart, veel kleur en hele mooie uitzichten.
                   

Mooie vergezichten van de uitkijkpunten bovenaan de stad:         

Treintjes door de stad om je de berg op te helpen:

kinderen leren het hier al snel:

ook het lelijkste gebouw ever gespot:

Na al dat wandelen zijn we natuurlijk toe aan een drankje, onze eerste Pisco Sour. De Bolivianen en Chilenen vechten om het eigendomsrecht:

Eddie heeft weer een nieuwe zonnebril nodig, nummer.....

s'avonds blijven we wat hangen op het hostel, hebben we zelf eten gemaakt en zijn niet te laat gaan slapen.

Dag 324:
Het weer valt helaas tegen, dus we slaan het dagje strand bij Vina del Mar over. Vooral wat geluierd (nog echt last van de jetlag), uitzoekwerk gedaan, een bus geboekt voor naar San Pedro (24 uur, wow) en nogmaals bij de zeeleeuwen gaan kijken. Savonds weer wat blijven hangen bij het hostel, leuke sfeer en leuke mensen.

Dag 325:
Na het ontbijt zijn we naar Vina Del Mar vertrokken, 14 km van Valparaiso en de nette badplaats van de twee. Helaas was het weer bewolkt en viel het stadje zelf erg tegen. Even gegeten daar, over de pier gewandeld en teruggegaan.

Boodschappen gedaan, eten klaargemaakt voor in de bus en om 18:00 de bus gepakt naar San Pedro de Atacama, midden in de Atacama woestijn (droogste ter wereld) en net onder Peru en Bolivia.

Dag 326:
De bus valt goed mee en zit ook nooit echt vol. Hij ging nog wel kapot midden in de woestijn, maar na een klein uurtje konden we overstappen in een andere.

Rond 20:00 aangekomen in, wat lijkt, een oase in de woestijn. Onderweg was alles namelijk dor en droog, hier staan toch wel wat bomen.

Ingecheckt in Hostal Laskar, 

en eerst het dorpje ingegaan. Het centrum is supergezellig! Allemaal kleine huisjes, kleine straatjes met gezellige verlichting. Evenals leuke pleintjes en terrasjes. Erg toeristisch, maar daarom niet minder leuk.

Even een biertje gekocht en teruggegaan naar het hostel, vooral om te douchen! (na 24 uur bus)

Helaas wel wat slecht nieuws gehad: wij hebben, dachten we, recht op onze belastingteruggave in Australie (2600 dollar). Hier hebben we iemand voor ingeschakeld om dit voor ons te doen. Volgens haar hebben wij dus gmeen recht op teruggave en moeten we juist 2600 dollar extra betalen. Wtf? Omdat we minder dan 180 dagen in Australie hebben gewerkt en dus geen 'resident for tax purpose' zijn. 

Toch gaat ze proberen te liegen voor ons en hopen dat we geen controle krijgen. Fingers crossed. Wij kunnen toch al niet terug, aangezien we ook nog twee parkeerboetes open hebben staan :-).

Dag 327:
Opgestaan om op tourjacht te gaan. De bedoeling is om met een jeep in 3 dagen richting de zoutvlakten in Uyuni, Bolivia te rijden. Ook willen we bij San Pedro de Valle de la Luna zien.

Na heel wat gezoek en gedoe hebben we uiteindelijk bij Tanitani geboekt, 60 tot 70 euro goedkoper dan World white travel, de favoriet. We zijn wel wat zenuwachtig voor hoogteziekte en vooral verhalen over dronken gidsen/chauffeurs.

s'Middags zijn we met Andes travel richting Valle de la luna gegaan: woestijn, bergen, zandduinen en een helaas wat teleurstellende zonsondergang. Gelukkig hadden we wel een leuke gids, die ook nog eens Engels kon.

Start;

Eerste stop: Tres Marias.
Het zijn er nog maar twee, aangezien er één is ingestort onder het gewicht van een toerist. Overigens valt hier maar 30 mm regen per jaar en op sommige plekken is nog nooit regen gevallen, sinds men begon met meten.

en toen waren er weer 3 :-): 

toertje lopen, niet te ver want je overleefd hier maar 18uur zonder water door de lage luchtvochtigheid

Al de toeristen bij de 3 Maria's

Alles wat je hier op foto ziet is merendeels zout, je proeft dit ook :) 

Tweede stop: de grote zandduin.
Stukje naar boven lopen en je hebt deze prachtige uitzichten:

Derde stop is een grot (Chulacao), lekker claustrofobisch, maar niet erg bijzonder.

     
Hierna moesten we allemaal stil zijn, omdat je dan de zoutkristallen hoorde kraken in de bergen, dit wordt veroorzaakt door het dalen van de temperatuur.

Hierna gingen we naar de grand finale: zonsondergang vanaf Coyote Rock. Op het moment dat de zon ondergaat zou je de Andes paars zien opkleuren in de verte. Mwoah, viel mee.
       

Bij terugkomst lekker uit eten gegaan, pizza en iets vegetarisch (Hedi pfff), heel lekker.
     
Teruggegaan. Het dorpje ziet er dubbel zo gezellig uit in de avond:

Spullen gepakt en gaan slapen. Helaas is het hostel kut, waardoor we niet echt lekker sliepen.

Dag 328:
Opgestaan en opgehaald door.... White world tours. Blijkbaar had Tanitani niet genoeg mensen en gaan we alsnog met de dure tour. Muhahaha, vinden we leuk he.

Eerste stop: immigratie om afstempelen op 4600 meter hoogte, en daarna met de bus de bergen in.

onze auto voor de komende dagen:

De route:

Spullen overgetast op de 4wd en de chauffeur ontmoet, aardige vent (Casimero). We zijn met 5 man, 2 Italianen, een Sudanees (die in Leiden woont maar geen Nederlands kan..) en wij.

Eerst ontbijt :

en ons omkleden, want het is hier koud:

Eerste stop is Laguna blanco.
           

onze auto in het mooie landschap:

ijs gespot:

en onze eerste wilde flamingo's:

Tweede stop is Lagunda verde.
  
Onderweg komen we Vicuñas, een soort lamas of alpacas, tegen.

Derde stop Desierto de Dali, zo genoemd door alle kleuren, 'alsof Dali het geschilderd heeft'.

     
FILMPJE

en verder naar de volgende spot:

Op naar de termische baden. Inmiddels zijn we de 5000 meter gepasseerd. Blijven ademen en blijven drinken! De baden zelf hebben de perfecte temperatuur van 30 graden.
  

In de verte zien we een windvlaag die een zoutlaag opwaait:

De sfeer in de auto is goed, al kan onze chauffeur alleen Spaans en de Italianen niet supergoed Engels, maar we komen er wel. Wij verstaan al redelijk wat Spaans zijn we achter. Uiteraard kan de panfluit muziek niet ontbreken :-).

Op naar de Geysers. Bizar! Kokend blubber, stoom uit de grond, overal verschillende kleuren en geuren en een kleine eierlucht. Wel oppassen, er is ooit een vrouw ingevallen en gestorven.
Filmpje stoom
Filmpje pruttel pruttel
             

Terug de auto in, wij zitten de eerste dag helemaal achterin, dus even klimmen:

Wail deelt zijn meegesmokkelde stroopwafels met ons, eerste keer dit jaar,... zalig:

Hierna reden we naar onze eerste slaapplek voor lunch. Een groep eenvoudige gebouwen in the middle of nowhere. Hier lijken alle tours te slapen vanacht. Twee shopjes, meerdere slaapgebouwtjes (6 bedden per kamer) en goede toiletten.

Voor we de avond gaan inluiden gaan we eerst langs Laguna Colorada. Wederom bizarre kleuren. Een rood meer met Flamingos, groene bergen, grijs zand, geel gras. Het meer krijgt deze kleur door de algen en andere micro-organismen in het water.
                     

Ook hier zien we lama's, we kunnen zelfs dichtbij komen:

Bij terugkomst begon de miserie voor Hedi. Eerst hoofdpijn, toen misselijk, rillingen, overgeven, ijskoud. Hoogteziekte? De lunch? Twee dikke pillen gehad van de gids, coca thee, en hopen op beterschap.

Avondeten bestond uit soep en spaghetti pommodoro. Hierna ging iedereen al snel slapen.

Dag 329:
Hedi heeft het best geslapen van iedereen gelukkig! En voelt zich weer redelijk fit, godzijdank. Hoogteziekte had namelijk grote problemen kunnen opleveren.

Na het ontbijt zijn we al vroeg op pad gegaan en onderweg gestopt langs een Laguna met werkelijk duizenden Flamingos:
   
Filmpje Flamingo's

Hierna een flink uur gereden waar vooral Eddie blij was als een kind, want hij mocht zn muziek opzetten: Filmpje

Nog wat lama's onderweg:

Aangekomen bij Copa del Mundo, rotsformaties.
    

Het werd Eddie even te veel:

De volgende spot is een natuurlijke rotsformatie in de vorm van een kameel:

Op de volgende stop moesten we een stukje wandelen tussen rotswanden. Deze spot was genoemd naar een Italiaanse vrouw die haar weg hier was verloren, dit op de fiets:

Even op ontdekking:

Wilde struisvogels en Vecunas

Op naar Valle de Rockas en Laguna Catal. Dit doet denken aan de groene vallei van Platvoet en zn vriendjes :-).
Filmpje: Lekker lopen tussen de lama's

Diertjes:

af en toe moet er gesprongen worden:

Of niet:

Het uitkijkpunt:

Diertje gespot:

En terug naar beneden:

Volgende stop: de Anaconda vallei. Bizar al die verschillende landschappen, en we zijn vandaag pas 5 uur onderweg.
Onderweg naar het uitkijkpunt:

De Anaconda:

Tijd voor lunch!

Op naar San Augustin. Een klein arm dorpje, waarvan we niet precies snappen wat we er doen eigenlijk :-)

Laatste stop is op het treinspoor waar, vroeger, het transport van mineralen tussen Uyuni en Chili gebeurde:

Beetje eigen plezier maken dan maar:

Nu 'eindelijk' (we zijn kapot en vuil) naar het zouthotel waar we een privekamer hebben en een warme douche! Het is een hotel volledig gemaakt van zout, ook de meubelen etc. Leuk idee, maar het lijkt meer een gewoon huis met een laagje zout :-).

Het werd later en later en er kwam maar geen eten, we dachten al dat ze ons vergeten waren. Maar uiteindelijk kwam er toch koud vlees en koude frieten hmmm, flesje wijn van het huis en vroeg gaan slapen.

Dag 330: 
Om half 8 vertrokken naar het hoogtepunt: Salar de Uyuni, ofwel de zoutvlakten van Uyuni. 15% van alle zout ter wereld ligt hier. 10.000 m2 groot.
Filmpje rijdend over zoutvlakte
       

Filmpje Salar de Uyuni 1
Filmpje Salar de Uyuni 2

En toen was Hedi het beu:

De fotoshoot met dino's, de dino's:

the making off:

Het resultaat:

De groep:

Op naar Isla Incahuasi, een eiland midden in de zoutvlakte vol met immense cactussen:
Filmpje
            

Er is er eentje moe

De bloem van de cactussen:

Mooi uitzicht van het eiland op de omringende zoutvlakte:

Er is ook een museum op dit eiland, het gaat dus niet over cactussen:

En dan maar even wachten op de rest van onze groep:

spelende kindjes in de buurt:

Hierna gaan we naar het allereerste zout hostel:

met vlaggen van over de hele wereld:

Hier hebben ze een Dakar monument, sinds een aantal jaar komt de Dakar rally hier langs: 

Dorpje Colchani, voor veel mensen het startpunt blijkt wel, richting Chili. Veel leuke souvenirs, maar daar doen wij niet aan :-) of beter gezegd dat budget is weg..

  
Daar geluncht:
 

Als laatste stop deden we het train cemetary aan. In het verleden werd vanuit Potosi zilver, en vanuit Uyuni zout en andere grondstoffen vervoerd vanuit Colchani. Dit is ooit stil komen te liggen en de treinstellen die werden gebruikt liggen hier nu als soort attractie.
        

Hij legt het uit:

Hij doet het voor:

Team effort, hop beweging:

Hierna was het tijd om naar Uyuni te gaan. Afscheid genomen van onze tourgenoten, een hotelletje gezocht en ingecheckt.
Al met al was het een supertrip!

We besluiten hier 2 dagen te blijven om o.a. onze financien te doen, de blog en fotos, de was en een route door Bolivia uit te stippelen.

Nog even gaan eten in het dorp, duur en niet erg lekker. Nog wat friends gekeken en gaan slapen.

Dag 331:
Dagje nuttige dingen doen :-)
Route is uitgestippeld, was is gedaan, blog australie is af.

Route ongeveer:
Potosi
Sucre
Oruro of Cochabamba
Torotoro national park
La Paz en omgeving, Death Road, Hike Huyana Potosi en eventueel andere hikes.
Rurrenabaque, Pampas en/of Selvas (Jungle)
Richting Titicaca, Copacabana, Isla del Sol en van daaruit de grens met Peru over en daar doorgaan.

Oke doei​.