Van grot, naar strand, naar stad, naar doei Geert, naar absolute rust.

Dag 67 (Phong nha-ke Bang national park):
Uiteraard wéér om half 5 's nachts aangekomen met de sleeperbus. Gelukkig snel een goed hotelletje kunnen regelen voor 6 euro p.p. per nacht (en deze korte nacht 3,50): Thien Thanh. Warm water, goede bedden en schoon! Nog even een dutje gedaan en sochtends meteen twee scooters gehuurd (4euro per scooter) We gaan het natuurpark per scooter verkennen. Je kan alles met tours doen, maar die zijn stervensduur (100 tot 350 euro p.p.). Andere mensen gaven al aan dat je het meeste zelf kan doen.

Rond 11 uur aangekomen bij de Dark Cave, net voor de grote meute bleek later. Met een groep van 20 man een instrucievideo gekregen met korte uitleg. Helmpje op met lamp, zwemvest aan en een tuigje voor het ziplinen.

Je begon dus met een zipline over de rivier naar beneden (400m lang, 30m hoog). Super om eens te doen, maar ging minder snel als verwacht. Ook Geert mocht gelukkig mee ondanks het maximale gewicht dat het ding kon dragen ;-). Hierna zwemmend naar de grot alwaar we na een stuk lopen, ook door smalle glibberige gangen, een modderbad hebben genomen. Echt een bizar gevoel en erg veel gelachen. Je bleef ook gewoon drijven, wat je ook deed. De grot zelf is indrukwekkend en het zwemmen in de grot en in het donker ook een ervaring.

Hierna kayakkend teruggegaan en daarna nog een korte zipline waar je je in het water kon laten vallen alsook een avonturen parcours over het water. Al met al een super avontuur! En dat voor 250.000 p.p.. (10euro) Duurde ongeveer 2 a 2,5 uur. (Hoogseizoen vanaf 15 maart is 450.000 p.p., dus we hadden geluk (13 maart)). Helaas bijna geen foto's van de grot zelf, aangezien we geen Gopro meer hebben na het Sri Lanka golf debacle van Eddie ;).
   

Hierna doorgereden naar de Amazing Cave. Deze was nog mooier! Half uurtje wandelen omhoog:

Je gaat best ver de diepte in:

en soms loop je in een hal van 60 meter hoog, 30 breed. Met gigantische stalactieten en stalagmieten. Foto's zeggen niet genoeg! Sowieso is foto's nemen in grotten best moeilijk.

Tevens ligt ook de grootste grot ter wereld hier in de buurt (pas een paar jaar geleden ontdekt), de Hang Son Doong. Deze tour kost alleen 3000 dollar p.p. en duurt een week. Er is ook een wachtlijst van 3 jaar. Misschien iets voor de toekomst :)).

Teruggereden over geweldige weggetjes met mooie uitzichten. 90% van het bos in het park is oerbos.
   

Morgen gaan we het park verder verkennen, aangezien we pas een klein deel hebben gezien.

Dag 68:
Vroeg opgestaan en ontbeten in het hotel (was inclusief). Scooters gepakt en geprobeerd richting de Phong Nha cave te rijden, zonder een boot te hoeven boeken. We stonden letterlijk op 10 meter afstand van de ingang van de Cave, en toch wilden ze ons niet meenemen (stonden aan de overkant van een smalle rivier).

Gestopt aan het animal conservation center om te vragen hoe we er geraken. Ze wisten ons te zeggen dat we naar het tourist informatie center moesten.

Daarheen gereden waar je dus een boot moest boeken om naar de grot te gaan (350.000 per boot, 180.000 entree p.p.). De boottocht zelf was op zich mooi, maar we waren dit stuk al twee keer voorbijgereden.
     

Met de boot vaarden we de grot in toch zeker een kilometer diep. Ook hier weer zeer indrukwekkend.
      

We zijn hierna uitgestapt en hebben nog een klein stukje gelopen tussen de stalactieten en stalagmieten.

Terug varende kwam de ware aard van onze boot dames weer naar boven: buy this, buy that, money.. Wij alles weigeren, maar uiteraard kreeg karma Eddie te pakken toen hij bij uitstappen uitgleed over zeewier :-).

Besloten, na de lunch in het geweldige restaurantje thang nhung (best bbq pork in Vietnam probably), de volledige ronde van het park te rijden en langs de botanical garden te gaan.

De botanical garden zelf, 40.000 entree, was leuk. Een wandeling van 2 uur gedaan door de jungle (was niet echt een tuin). Wel wat dieren gehoord, maar niet gezien buiten deze kever 

Wandeling was soms pittig

en kwam nog langs een waterval van 30m hoog.
     

Doorgereden door jungle en bergformatie en teruggereden naar het hotel.

De was opgehaald, blog bijgewerkt, douchke gepakt en vooral FF gechillt. Morgen om 05:00 in de ochtend pakken we de bus naar Hue.

Dag 69:
Het was dus een sleeperbus om 05:00 met een aantal lege bedjes die al gebruikt waren. Het rook er ook erg lekker...  Toch FF geslapen en rond 08:00 aangekomen in Hue. Direct doorgeknalt naar Casablanca hotel en een kamer voor 3 geboekt voor ong. 5 dollar p.p.. Eerste indruk is dat het toch een drukke stad is (in tegenstelling tot wat de lonely planet zegt).

Een wandeling gemaakt richting de oude citadel. Onderweg gestopt bij een markt waar we langs kwamen.

De citadel is een ommuurd terrein (UNESCO alles) waar vroeger de Nguyen dynastie heeft geleefd van ongeveer 1804 tot na de Vietnam oorlog. Je kon de kogelgaten nog zien. Door de oorlogen en weersomstandigheden in de laatste eeuwen stond niet alles meer overeind. Wel is, en wordt, er veel gerestaureerd. Indrukwekkend terrein hadden die emperors (en harems, eunuchen (hermafrodieten), soldaten, olifanten etc.).
            

Ze hadden er ook wat weg van om planten in dieren vormen te snoeien

Hele mooie poorten bij deze citadel

Kwamen er nog een echt dier tegen

Na een lekkere lunch bij Bao Bao (ei, gehakt en rund)

zijn we teruggelopen naar het hotel. Onderweg kwamen we nog een stoet bejaarden tegen:

Eens aangekomen heeft Hedi even wat Hedi time gepakt. Ook mooi: er kriebelde constant iets in haar broekspijp, bleek er ineens een gigantische kever uit haar broekspijp te komen, Hedi heeft deze netjes in de natuur vrij gelaten. Vader en zoon zijn scooters gaan huren en richting de tombe van Minh Mang gegaan (een van de oude heersers van de Nguyen dynastie). 
 

Verkeer als altijd zeer hectisch!! Filmpje:

https://www.youtube.com/watch?v=49ZT93o0FiQ

Onderweg nog een standbeeld tegengekomen van een oude krijger. Wat hier vooral mooi was waren de vele sportende jongeren. Gasten konden een aardig potje voetballen.

Savonds nog een wandelingetje gemaakt en heerlijk gegeten bij Mr Co (Mandarin restaurant), een oud fotograaf waar we niet alleen lekker hebben gegeten, maar ook nog uitvergrote foto's hebben gekocht.

Dag 70:
10 weken onderweg!! En om 8 uur sochtends vertrokken van Hue naar Hoi An met een stinkende sleeperbus. Duurde 4 uur, met een half uurtje stop voor een nieuwe band... wat de Vietnamezen ter plekke zelf oplossen, god (of boedah) mag weten hoe... Niet te veel over nadenken, veiligheid heeft hier andere begrippen.

Eerste indruk Hoi An: veel leuker stadje dan Hue. Wel erg toeristisch natuurlijk (nummer 1 'to do' in Vietnam volgens lonely planet).
Op zoek naar een hotel en aangesproken door een ADHD'er op een scooter. 6 dolla new hotel!!! Wij weglopen. Okay 5 dolla!!! Eddie mee achterop de scooter om het hotel te checken. Dollemansrit!! Hotel was wel mooi en zeker voor die prijs. Dollemansrit terug en snel ingecheckt. Direct duiken geregeld voor de volgende dag en snel fietsen gehuurd om eindelijk ons eerste strand aan te doen (het was inmiddels al 15 uur). Strand was heerlijk!!! Wel redelijk ruige zee. Geert had het er moeilijk mee :).
 

Onderweg naar huis tijdens zonsondergang nog wat mooie landschappen gespot

Hierna lekker gedoucht en het oude centrum in. UNESCO werelderfgoed, again, maar deze keer was het het waard. Wat een geweldig mooi stadje is dit savonds. Overal lampionnen, veel water, verlichte bruggetjes, oude gebouwen, veel te doen op straat, marktjes, winkeltjes enz.
   

Heerlijk gegeten bij een of andere oude vrouw op straat. Eddie nog nieuwe slippers gekocht eindelijk, van 'echt' leer. Want, remember, iemand had zijn slippers in Vang Vieng (laos) gestolen. Weten nu ook waarom, maat 45 is hier amper te verkrijgen. Nog wat drankjes gedaan en vooral genoten van de sfeer. Dit is voor ons alle drie één van de gezelligste, mooiste stadjes waar we zijn geweest. En dan hebben we old town nog niet eens gezien.

Dag 71:
De dag waar we onze eerste duik gaan maken van ons jaar reizen, met Blue Coral diving. 1 miljoen voor 1 duik (40 euro), 1,65 miljoen voor 2 (65 euro).

Sochtends netjes opgehaald met een busje en naar de haven gebracht om de boot te nemen naar de Cham islands. Allebei weer nerveus natuurlijk (duik nr 15 en nog kriebels), maar was nergens voor nodig. Na een uur varen, een beperkte duikbriefing en equipment aangedaan te hebben zijn we erin gegaan.

Helaas slecht zicht (meter of 4), troebel water en weinig vissen en koraal. Wel lionfish, kreeften en krabben gezien. Het was vooral ijskoud. Maar goed, goede oefening weer voor het betere werk. Wel besloten het bij 1 duik te houden en nog wat te snorkelen.

Het leven op de boot was ook best oké 

  
Hedi steeg trouwens tijdens het duiken ineens naar de oppervlakte en dit was niet af te remmen. Wat er is gebeurd zal een mysterie blijven (voor de niet duikers: dit kan best gevaarlijk zijn, te snel stijgen).

Smiddags een lunch op het grootste eiland en nog even chillen op het strand. Dit was een heel mooi strand omgeven door bergen, blauw water en palmbomen.

Het begon ondertussen steeds harder te waaien en we moesten dan ook eerder (30 min) terug naar de boot. Dat was nog een heel avontuur. Meters hoge golven en dan van een klein bootje op een grote boot klimmen.

Er ontstond onder de toeristen grote paniek wegens de grote golven, denk Titanic in de reddingssloepen stijl. Eddie als eerst op de gewone boot, Hedi als laatst (hedi haat duwen en trekken, onnodige paniek. Eddie zat als eerste dus moest er eerst uit). Ook de verdere terugreis was erg stormachtig, met een aantal mensen die over de balustrade hingen :).

Al met al een leuke dag en het geld zeker waard.

Geert is ondertussen lekker Hoi An en omgeving ingedoken en heeft rondgefietst. Uiteraard ook op het strand terechtgekomen en een paar pilskes gedronken. Ook niet verkeerd.

Savonds met z'n drieën Hoi An ingedoken en het beste eettentje tegengekomen: Khong gian xanh
 
Heerlijke lokale gerechten in een heel mooi met lampionnen versierde omgeving. En lekker!!
Genomen:
Bun thit nuong: volgens de kaart grilled meat with noodle, maar dit doet het geen eer aan. Rund (heerlijk mals), verse sla en kruiden, gember, pindas, heerlijk sausje, en heerlijke chili.

Hen Tron: gestoofde  en gefrituurde ajuin, gehakte mosselen, pindas, verse kruiden en krokante kroepoek om het mee te scheppen.

Banh Trang Dap: Rice Paper met noodle erin en een apart smakend sausje. Konden de smaak niet plaatsen.
En dat, met drankjes, voor 3 euro de man.

Hierna uiteraard nog eentje om het af te leren en op een schappelijke tijd gaan slapen.

Dag 72:
Uitslapen! Lekker rustig wakker worden en de oude stad in. Onderweg naar de oude stad langs de markt gegaan

Met een entree ticket kan je een aantal tempels en monumentale panden in. Gaan we doen. Ware het niet dat het bloedheet is natuurlijk en haast geen zuchtje wind. 
       
Op zich leuk om eens te zien, maar niet iets waar je een dag mee bezig bent, zeker niet in deze hitte. 

Verder wat geshopt. Een hoed voor Hedi, afgedongen en wel.

Een zonnebril voor Eddie, alweer, aangezien meneer per se een waterput van dichtbij wilde bekijken en zijn (3e) zonnebril in de put viel. En Geert 3 t-shirts van de grootste oplichtster van Hoi An. Durft 38 euro te vragen voor 3 shirts (900 duizend). Wij weglopen. Uiteindelijk bleef ze 50 meter achter ons aanlopen en kwam de prijs op 170 uit :). Waarschijnlijk nog teveel. Ze misbruiken het afdingen hier gewoon door voor alles echt veel te veel te vragen, waardoor je alsnog op een veel te hoge prijs aan komt. En maar zeggen dat alles echt leer, echt katoen en echt Rayban is... Uiteraard.

Tussendoor een hapje en een drankje gedaan om af te koelen.
  

Nog wat rondgewandelt in deze mooie stad

Op tijd terug bij het hotel, nog FF douchen voor we de sleeperbus van 13 uur lang pakken naar Nha Trang voor 2 dagen tropisch strand.
Hop Y hotel was wel de fijnste slaapplek tot nu toe. Oase van rust, toch vlakbij het centrum, fijne kamers, heerlijke douche, fijne mensen en maar 5 dollar p.p.
 

In de sleeperbus een plek voor 3 achterin. D.w.z. benen strekken! Toilet kan helaas niet open (of gelukkig, aangezien we ernaast slapen), dus de eerste stop was langs de snelweg in de trant van: doe je ding maar, succes. Service..!

Dag 73:
Wat een k*tnacht was dat! Ziek worden en de hardste snurker ooit aan boord hebben. Eddie heeft water over hem heen gegooid, rugzak op z'n hoofd, duwen, porren. Niks hielp. Tot ie ineens wakker werd en vol in de aanval ging. Ennnnn daarna meteen weer verder ging met snurken.

Sochtends dus FF een dutje gedaan in het hotel en daarna snel naar het strand.
 
Prima gelegen op een bedje van een hotel voor een paar euro en nog wat gezwommen. Prima strand. Wel erg Russisch georiënteerd. Wat uiteraard een nadeel is volgens vele mensen, wij hebben er geen last van gehad.

Voor het eten nog wat rondgewandelt

 elkaar masseren om de beurten:

Fitness buiten:

Savonds gegeten in de stad bij een Zwitsers restaurantje waar Geert en Hedi een kaasfondue hebben gedeeld en Eddie een steak. Jammie :), alleen wat kleine porties. Blijkbaar kon je er ook dames van lichte zeden bestellen als toetje, aangezien de eigenaar 2 Thaise vrouwen aan de tafel van zijn vrienden leek uit te delen.
Nog even wat gedronken en rond 12 op bedje.

Dag 74:
Sochtends vroeg vertrokken met de scooter richting Bai Dai beach, een half uurtje onder Nha Trang. Marloes lag hier namelijk al een aantal weken met haar schip voor anker en had een vrije dag.

Heerlijk strand!!! En leuk om weer eens iemand van thuis te zien, idem voor haar. Bier kostte overigens 12000 dong, 50 cent, nog niet goedkoper gehad. Het was er ook heerlijk rustig, echt een aanrader.
  
Tropisch strand!!
 
Nog als kinderen zo blij op een soort springkasteel gezeten, in het diepe. Tot we eraf gestuurd werden. You buy money, you buy money!
   

Onderweg naar scooter

Terug met de scooter langs het water door de bergen, mooie route!

Alleen aangezien het al heel lang goed is gegaan met scooter rijden, heeft Hedi zich vandaag met haar benen verbrand aan de uitlaat. Niet één keer, niet twee keer, maar drie keer.
 

Nog even een kilo gamba's gegeten om de hoek van het hotel, voor 3 euro de man :), holy shit dat was lekker! Terug naar het hotel in de veronderstelling dat de bus van half 10 toch weer te laat zou komen. Niet dus, kwart voor 9 stipt. In alle haast vertrokken met de taxi naar de bushalte.

Hedi tegen Eddie: shit nu heb ik m'n telefoon niet op kunnen laden. Eddie: fuuuuuuuck. Als een razende terug met de taxi naar één van de twee Queen hotels. Godzijdank had de chauffeur de juiste. Even stressen en de bus in. Eindelijk eens goede plekken trouwens. Wel een baby in de bus.. Fingers crossed.

Lagen terug achteraan in de bus met 3 naast elkaar. Alles perfect buiten airco vollenbak op Hedi en Eddie gericht, geen optie tot afzetten. Helaas hadden we geen plakband bij...

Dag 75:
Beter geslapen dan andere nachten. Zelfs de baby was stil. Werden centraal goed afgezet dus ook makkelijk een "hotel" kunnen vinden. Werden zoals gewoonlijk aangesproken op straat en zodoende kwamen we terecht in een huiskamer/slaapkamer. Daarboven verhuren ze gammele kamertjes.

Ons steegje

Tevens Geerts laatste sleeperbus en hotel. Buuuhuhuhu.
Wel even snel een dutje gedaan en besloten met public transport naar de Cu Chi tunnels te gaan. Onderweg ticket gekocht voor volgende stop: Hedi en Eddie weekje strand op Phu Quoc (is nodig want allebei aan het eind van ons latijn aan het raken. Redelijk kaputski van dat snelle doorreizen.

Busje 13 en 79 gepakt naar de tunnels

voor totaal 1 euro p.p. en netjes na 2 uur voor de deur afgezet. Lokaal vervoer is altijd leuker en beter. Prima airco, vriendelijke en behulpzame mensen en een goede prijs.

 
Co Chi is een plaatsje net boven Saigon waar de Vietcong 250 km aan tunnels en ondergrondse ruimtes had liggen. Ook lagen er talloze boobytraps en mijnen.

Je kunt je best voorstellen dat a. De Vietnamezen hebben gewonnen, en b. Dat die Amerikanen gek werden.

Bommen van de Amerikanen

Na een kort propaganda filmpje mochten we namelijk zelf een aantal tunnels in.

Claustrofobisch is een understatement. Een deel van de tunnels en ingangen is breder gemaakt voor de dikke toerist, zie de foto's
En een klein deel kon je nog de authentieke tunnel in. 7meter lang.
     

Hedi deed het toch maar niet en Eddie kreeg het behoorlijk benauwd daar binnen. Bizar dat die mensen hier jaren leefden. Hadden zelfs cafés, bioscopen en ziekenhuizen onder de grond (30 m diep).

Later is Geert nog 50 meter onder de grond gekropen in een heel smal gedeelte. Eddie en Hedi hebben hier toch maar vanaf gezien. Geert op handen en voeten erdoor gekropen, rug schrapend tegen het plafond. Bikkel.
 

Al met al zeer boeiend, alleen had de gids wel wat meer mogen vertellen. Als je geen vragen stelde kwam er niet veel uit.

Onze laatste avond samen gaan we wat wandelen. Lekker thais gaan eten op geert trakteerde ons altijd leuk...

Naar de hoogste skybar gegaan, 52 verdiepingen hoog. Mooi uitzicht over HCMC, dure drankjes en een liveband met de valst zingende zanger ooit.

Hierna maar naar de barstreet gegaan en ons laten trakteren op bier en mensen kijken.

Ook hier vind je veel barretjes met veel vrouwen die wachten op mannelijk gezelschap.

Dag 75:
Eddie is in de nacht ziek geworden (sluimerde al sinds Hoi An). Hierdoor de sleeperbus een dag verzet en het verblijf in het 'hotel' verlengd. Helaas Geert niet kunnen gaan uitwuiven op de luchthaven, of kunnen vergezellen naar het museum.
Doei Geert :( 

Platte rust en abonnement bij netflix genomen. Deze dag kwam ook het verschrikkelijke nieuws tot ons van de aanslagen in Brussel. Hierdoor hadden we sowieso geen zin om iets te doen.

Het waren 3 super weken met Eddies vader en we hopen (weten) dat hij het ook super vond!! Superveel gezien en gedaan in korte tijd. Dus wij gaan nu wat rust pakken op het eiland Phu Quoc. Voor Hedi was het soms ook wel zwaar om twee Eddies bij te hebben. Vader en zoon lijken meer op elkaar dan gedacht ;-).

Dag 76:
Het gaat nog steeds niet helemaal goed. Op naar de apotheek voor verband voor Hedi haar brandwond (dikke brandblaar inmiddels) en antibiotica voor Eddie. Toch besloten om 12 uur uit te checken en savonds de bus te nemen naar Ha Tien.

Samen naar het War Remnants museum (waar Eddies vader gisteren is geweest). Dat was op z'n zachts gezegd nogal heftig. Hedi werd na een half uur zelfs misselijk en moest naar buiten. Buiten stonden nog oude oorlogsvoertuigen:
 
Er was een deel van de gevangenis van Phu Quoc island nagemaakt vooral focus op de martelingen die er hebben plaats gevonden.
 
Vooral de foto expositie binnen was indrukwekkend. Ook de verhalen (redelijk eenzijdig wel, maar toch). Kinderen misvormd door agent orange, kapotgeschoten en gemartelde mensen / gevangenen. Etc.:
   

We er echt niet goed van 

Hierna een wandeling langs de Pagode

en de Kathedraal.

District 1 blijkt het rijkere gedeelte, met winkelstraten met de Gucci's en Dior's van deze wereld.

De opera

Wat straat beelden tijdens de wandeling

     
Om 20u in het reisbureau waar we ook onze bagage voor de dag hebben laten liggen, om de nachtbus naar Ha Tien te nemen. Van daaruit de boot naar Phu Quoc. Dit eiland werd vroeger gebruikt als een gevangenis, wij laten ons hier met plezier een weekje opsluiten.

Wij vonden Ho Chi Minh City (Saigon dus) minder leuk / sfeervol dan Hanoi. HCMC lijkt soms wel gewoon een westers metropool, dit trekt ons niet.

Dag 77:
Het wordt wat vervelend: we komen weer veel eerder aan dan ons werd gezegd. Op één of andere manier leken de plekken in deze bus ook kleiner dus niet echt fijn geslapen. Aangekomen in Ha Tien en ons via een pendel af laten zetten bij de haven.

De busmedewerkers konden bij aankomst ineens geen engels meer. Leken samen te werken met een taxi chauffeur, ook al zat de rit naar de ferry bij in ons aangekochte ticket. Uiteindelijk met wat volhouden toch via de legitieme weg aan de ferry geraakt. Eens daar niet echt duidelijk aangegeven waar we moesten zijn. Ineens kon de man van de bus/minibus toch weer engels om ons uit te leggen waar we tickets moesten kopen. In ieder geval een redelijk goedkoop ticket kunnen kopen. Nu nog 3 uur wachten. Yeey.

07:45 de boot op. Airco volle stand, geen plek en ongeveer 100 Chinezen met ons. Yeey. Gelukkig was er een Vietnamese soap met het volume op standje 110.
 

Na 1,5 uur aangekomen op Phu Quoc, het grootste eiland van Vietnam. Drukte alom, maar een taxi gepakt naar ons vooraf geboekte hotel. 

Wij zaten aan de andere kanten van het eiland dus de taxi was redelijk prijzig. Maar goed: we zijn er!!! Onderweg viel al wel op dat Phu Quoc één grote bouwput is. Over 20 jaar is dit hele eiland een resort.

Aangekomen blijkt ons hotel, Ninila fruit Garden bungalows, een oase van rust!!! Op aanraden van de hostess een luxere bungalow geboekt aan het zwembad. Geen spijt van!!! Tijd om te relaxen!!
  

Zwembad is heerlijk, kamer is heerlijk, het is lekker rustig. Dit hadden we nodig! Savonds gaan eten bij Sakura restaurant in de buurt. Was best goed te doen en in tegenstelling tot andere plekken op het eiland ook betaalbaar.

Dag 78:
Zwembad, netflix, dutjes, eten, drankje. Meteen 2 dagen bijgeboekt.

Dag 79:
Zwembad en het erop gewaagd naar het dichtstbijzijnde strand te gaan. Geen Winner.
  
Snel terug naar zwembad.

Dag 80:
Hele dag aan het zwembad.

Visrestaurantje helaas niet zo lekker:

Vriendje in de badkamer

Dag 81:
Met de scooter op pad, jawel, actie! Naar Sao beach gereden, er wordt gezegd dat dit het mooiste strand is. Op zich is dit zo, maar veel rommel en vuiligheid helaas. 
  
Nog wel een lekkere pizza op.

Hierna naar de Phu Quoc prison. Wel wat herhaling na de twee eerdere war musea, maar niet minder indrukwekkend.
       

Op naar Long Beach, een volgens ons mooier strand. Hier de zonsondergang gezien (tot de bewolking het bederfde), op naar Sakura om daar nog eens te eten en hierna weer lekker chillen op ons terrasje.

Dag 82:
Nog een dag, echt de laatste volle dag, aan het zwembad. Besloten de dag erna dan eindelijk naar Cambodja te gaan. Voor 23 dollar hebben we een taxi, boot en dan een bus naar Kampot! We zijn benieuwd.

Phu Quoc was voor ons in ieder geval heerlijk! Het eiland zelf is niet direct een aanrader verder. We zijn in ieder geval opgeladen.

Oké doei.