Filipijntjes: op zoek naar het paradijs

De eerste echte dagen op de Filipijnen. Op zoek naar paradijselijke stranden, goedkoop bier (voor Eddie) en haaien. Wat ons al was opgevallen in Manilla en Cebu was de armoede. Verder is het hier heel erg kleurrijk en zijn de meeste mensen erg vriendelijk en is het, vergeleken met andere Aziatische landen, erg schoon.

Dag 147:
Na toch even wat uitgeslapen te hebben zijn we vertrokken naar het busstation.

Eerst met Jeepney 06b tot Colon, wat een druk kruispunt blijkt te zijn, en daarna Jeepney 01k tot aan het Noordelijke busstation. We kunnen je vertellen: dat is een heel avontuur met volle bepakking. Die Jeepneys worden ook helemaal volgepropt. Toch is het supergoedkoop, lokaal vervoer 6peso p.p.

Bij het busstation de bus gepakt naar Maya, voor 4 Euro p.p, en na 5 uurtjes aangekomen. Nog een half uurtje wachten aan deze "haven':

Aldaar met de boot naar Malapascua, duurde nog een klein half uurtje.

Net voor het donker aangekomen en de goedkoopste kamer van Malapascua gevonden: een cel voor 8 euro per nacht. Rondje gelopen, gegeten bij Ging Gings (cheap en lekker, ja we zijn aan het bezuinigen) en bij tijds naar bed.

Dag 148:
Direct verhuisd naar Mr. Kwiz, 600 peso (12 euro) per nacht, maar in ieder geval een eigen badkamer en wc. De gedeelde badkamer die we nu hadden voorzag ons van zwart water. Bezuinigen ja, maar we gaan niet overdrijven.

Wat valt ons op aan dit eiland: het is armer en chaotischer dan verwacht. Wij dachten juist dat we in een toeristische, volgebouwde plaats zouden aankomen. Niets is minder waar.
     

Mensen gebruiken hier glazen en plastik flessen om tuintjes mee te maken.

af en toe kom je hier een spontaan georganiseerd hanengevecht tegen

Het tweede dat opvalt: het aantal vliegen. Het stikt er van. Blijkbaar ligt dat net aan de maand juni, de fruitmaand. Fijn, zeker als je zit te eten:

Basketball is hier volkssport nummer 1. Overal vindt je geimproviseerde basketbalveldjes, waar de locals gezellig sporten (wij vinden wandelen in deze hitte al een opgave). 

Goed. Een duikschool zoeken, want we komen hier net als iedereen om te duiken met Thresher sharks. De enige plek ter wereld waar je ze echt van dichtbij kan zien. Gevonden: Fish buddies (1600peso p.p). Volgende ochtend voor 04:45 aanwezig. Slik.

Rond het eiland gelopen, zou je 3 uur over moeten doen. Behalve bounty beach, waar we eerst een duik hebben genomen, 
     
Kom je aan de oostkant van het eiland vooral arme vissersdorpjes tegen aan vieze stranden. Met veel visvangst in sardientjes...

De mensen wonen in krakkemikkige hutjes. Is wat voor te zeggen als er toch ieder jaar een tyfoon over heengaat. 

Het is wel een leuke wandelroute, alleen jammer dat het stiekem te warm is voor zo een actieve onderneming.

 
Toen: een mooi strand! Waar nu eens niet al teveel boten voor liggen, wat het geval is bij bounty beach. Heerlijk! Wel weinig schaduw helaas (tyfoon Yomanda heeft in 2013 de meeste palmbomen verwoest), want het is hier superheet. Er staan nog wel genoeg bomen om ons het ideale strand gevoel te bezorgen. 

Hierna gesnorkeld bij een oud resort (verwoest door Yomanda)

waar Eddie een cliffjump heeft gedaan van 12 meter hoog. Billenknijpen (letterlijk, want het water schiet zo door je heen naar boven).
 
Nog een drankje gedaan (happy hour!!), gaan eten en naar bedje.

Dag 149:
4 uur de wekker. Dat doet pijn. Zeker omdat we geen oog hebben dichtgedaan dankzij een stuk of 10 hanen, een discotheek en een stormachtige regen.

Goed. Niet zeuren, haaien kijken. En dat was vet!!!

Die beesten komen zich op een bepaalde plek, 30 meter diep, schoonmaken d.m.v. visjes die uit hun kieuwen eten. Hebben er zeker 3 gezien, waarvan 1 op nog geen meter afstand die over ons heen en in een cirkeltje rond ons zwom. Wat een mooi beest! Je vergeet letterlijk te ademen. Ook supermooie ogen die je onderzoekend aankijken en z'n lange staartvin. En totaal niet eng, vreemd genoeg. We denken dat de langste een meter of 4 was.

Onze duikmaster werd ook nog aangevallen door een triggerfish, aangezien de Filipino die met ons dook daar een foto van wilde maken van dichtbij. Dat kan niet.

Al met al een duik om nooit te vergeten!

We werden onderweg nog de duikspot ook nog getrakteerd op een mooie zonsopkomst. Altijd fijn.

Goed. Nog even slapen dan? Onze kamer is al zo snel een sauna dat dit bijna niet mogelijk maakt. Toch klein dutje gedaan.

Rest van de dag lekker strand hangen. Het is hier ook te warm om iets actief te doen, als er hier iets zou zijn om te doen :)
  

Dag 150
Vroeg bed uit om de boot van 6:30 te nemen

Daarna terug de bus in, die we voor 100 peso p.p. meer, inwisselden voor een snellere minivan. Comfortabel was anders... (vier op een rij)

Jeepney in, en de bus naar Moalboal helemaal aan de andere kant van Cebu (eiland). Rond de middag waren we in Cebu en konden we direct een vertrekkende bus pakken.

Ook weer met volle bepakking in een Jeepney gezeten, niet handig, wel goedkoop.

Rond half 4 waren we in Moalboal, kort ritje met een tricycle:

en ingecheckt bij Johhnils Inn. Airco kamertje voor een redelijke prijs (800 pesos) wel een gedeelde badkamer, die we gelukkig met niemand deelden. Dus leek het meer op een appartement voor onszelf, want het was een huisje met 2 slaapkamers.

Even lokaal eten gescoord:

en een rondje gaan wandelen. Het strand hoef je het hier niet voor te doen in ieder geval:

Drankje gedaan en een heerlijke pizza gedeeld en bijtijds naar bed.

Dag 151:
Scooter regelen, ontbijten en de wijde wereld in. Ging allemaal okay, tot we hoorden dat we uit ons hotelletje moesten want deze was ineens volgeboekt. Triest. Gelukkig hadden we al een optie voor een ander, veel goedkoper en aan het strand: Claritas cottage, 500 peso. Het leek ons een stinkend hok, maar het valt heel erg mee gelukkig!
   

Op naar de Kawasan waterfalls. Onderweg veel kleine dorpjes, veel palmbomen

(dit is echt wel het land van de palmbomen.)

en een prima weertje. Fijn om weer eens een scooter te hebben.

De watervallen zelf bestaan uit 3 levels waar je kunt zwemmen en van rotsen kunt springen.

Onderweg naar level 1 is het al heel mooi:
  

Level 1

zat vol met locals (schoolvakantie tot 13 juni).
Level 2:
  

Dus we zijn maar naar level 3 doorgelopen. Aanschouw Eddie zijn plons van de jump:


Een half uurtje heerlijk gezwommen en hierna doorgereden naar een aangeraden strand. Idd erg mooi, maar erg weinig schaduw helaas. Niet uit te houden.

Wat doen we dan? Terugrijden en snorkelen voor ons hotel. Blijkbaar is dit mooi, met een drop off en heeeel veel sardines. Wat bleek? Veel koraal, veel vissen en inderdaad grote scholen sardines. Heel cool om te zien en vooral de vormen die ze maken.

Uitzicht van ons terrasje:

Douchen en nog even chillen bij de Chili bar. Vooral voor het goedkope bier en oh ja, de Wifi. We moeten echt weer wat uitzoekwerk doen.

Dag 152:
Eddie heeft iets te lang uitgeslapen na een roerige nacht en we zijn dan ook een beetje besluiteloos gaan ontbijten. We zijn wel verder gekomen met het uitzoekwerk: de eerste 2 dagen in Australië slapen we bij een vriend van Annelies (een vriendin van Hedi), daarna gaan we 3 dagen op een liveaboard the great barier reef op om 11 keer te duiken op het outer reef. Helaas erg prijzig (500euro pp), maar een once in a lifetime ding.

Na het ontbijt zijn we naar het plaatselijke whitebeach gereden, welke stiekem niet wit is en vooral erg druk bebouwd is en vol locals zit die lekker bbqen en veel rum drinken. We zijn zelf een stukje verderop gaan zitten in de verlaten restaurantbar van een verlaten of gesloten resort (het is hier off season voor toeristen, Hierdoor zijn vele grote resorts gesloten). Prima plek.
   
Toen Eddie zijn ereaders batterij leeg was en er donkere wolken aan kwamen

zijn we maar teruggegaan en wat gaan chillen en lezen bij ons hotel. Eddie heeft nog wel even gesnorkeld tussen een muur van sardines. We hebben verder besloten de volgende dag te vertrekken en naar het eiland Siquijor te gaan.

Dag 153:
7 uur vertrokken, direct voor 50 peso een tricycle, daarna half uurtje wachten op de bus.

Voor 1,50 euro de man een bus met airco en tv. Wat heerlijk ten opzichte van alle andere Aziatische landen, waar het verkeer vooral veel te duur en veel te veel gedoe is. Na 1,5 uur weer een tricycle naar de haven(1euro),

kaartje gekocht voor de ferry voor 1,20 euro p.p. en binnen het half uur vertrokken naar Dumaguette.

Op Dumaguette een Jeepney gepakt, door naar de haven

ticket geboekt. 2 uurtjes wachten op vertrek maar dan all aboard... 

Uiteindelijk kwamen we rond half 2 aan. Dat ging eens van een leien dakje.

Siquijor doet al tropischer aan dan de andere eilanden. Ook toeristischer, aangezien ons we eerst door een leger van tuktukdrivers moesten worstelen.
We hebben er 1 gecharterd voor 150 peso voor de 12 km naar San Juan (ze begonnen bij 400). 
 
Deze vriendelijke man bracht ons bij JJs Backpacker Village (600 peso) en we hebben besloten daar een nieuw hokje te nemen.

Hij kon ook direct een scooter regelen voor de volgende dag voor een eerlijke prijs. Prima geregeld.

Onze kamer is basic,gedeelde badkamer, maar voldoet en is redelijk goedkoop. We zitten ook recht aan het strand.

Even het dorp ingelopen om wat inkopen te doen,

Mooie uitzichten onderweg:
   

Pizzaatje gegeten:

Onderweg de lokale vuilnis ophaal tegen gekomen (we vroegen ons al af waarom het hier zo schoon is):

en terug gewandeld, tot we langs een Karaoke hutje kwamen. Werden meteen uitgenodigd, van bier voorzien en meeblèren maar. Die mensen supervriendelijk (zols tot zover bijna alle Filipinos die we tegen komen) en zo zat als een toeter. We zijn ook uit onze comfortzone gekropen en hebben een aantal nummers meegeschreeuwd. Op de Filipijnen houden ze vooral van foute klassiekers zoals Karma Chameleon :).

Voor de rest nog wat gechillt en bijtijds gaan slapen.

Dag 154:
Om 09:00 kwamen ze netjes de scooter afleveren en zijn we begonnen aan de ronde om het eiland van 75 km. 

Eerste stop: de watervallen van Cambugahay
Een heel erg mooie plek, helder water en niet al te druk. Prima verkoeling en erg aardige kinderen daar (tot ze gingen schooien om geld en eten).

Level 1:
 

Level 2:

Weer eventjes onderweg:
  

Tweede stop: een resort, waar je kunt strandhangen en kan cliffjumpen. Zeker dat laatste is erg leuk en ook de stuntelende Chinezen die telkens toch niet durven zijn een komisch gezicht. Eddie drong nog aan samen met een Chinese gast te springen, maar tijdens het aftellen begon hij al te hyperventileren :).
      

Hierna kwamen we langs een supermooi strandje met een 'resort', gerund door twee superschattige oude mensjes. Hier even gestopt en beloofd morgen terug te komen, aangezien het erg mooi is en er echt niemand is.

De ronde afgemaakt en nog geregeld dat we zondag op de lijst staan voor boot naar Bohol.

Terug bij JJs één van de mooiste zonsondergangen gezien tot nu toe en met een groep mensen een biertje zitten drinken.
  
Het bleef niet bij één biertje uiteraard. Uiteindelijk zijn we eerst bij de buren belandt, een groep Filipinos die bij PWHC werkt en een bedrijfsuitje had en heel dat hotel met zwembad had afgehuurd. Dus ook een nachtelijk duikje gedaan. Met wodka. Waarna we zijn gaan dansen in een tot disco omgetoverd basketbalveld, blijkbaar was het voor een verjaardag. Het werd een lange avond waarbij wij uiteraard weer als laatste overbleven van de buitenlanders.

Dag 155:
Auw. Dorst, moe, pijn. Eerst even een duik gepakt in de zee bij ons hostel. Scooter gepakt, pizza gegeten en naar het resort van de oude mensjes gereden. Hier heerlijk liggen niksen in de hangmatten.

Tegen de avond weer rustig teruggereden en ons gemak gehouden. 

Dag 156:
Vroeg opgestaan om naar de haven van Larena te gaan om daar onze van te voren gereserveerde plekken te betalen voor de boot naar Bohol. Deze boot vertrekt dan weer 's avonds om 7 uur. Denk je dat dit omslachtig is? 's ochtends was het een gekkenhuis met geduw en getrek om maar een plek vooraan de balie te krijgen. Dit, terwijl je dus van te voren plekken reserveert. Uiteindelijk werden na 1,5 uur onze namen omgeroepen en konden we eindelijk betalen. Slaat werkelijk als een lul op een drumstel hoe ze dit doen. 

Naja, we kunnen in ieder geval weer terug, door de regen. We beginnen toch te merken dat het regenseizoen is begonnen. 

Aangezien het niet echt strandweer is hebben we besloten de blog maar te doen :-). Vanavond rond half 7 de boot op, 10 uur aankomen en dan hopen dat we op een normale manier bij Coco farm resort te kunnen komen op Bohol.

Oke doei!