Bolivia. Feliz navidad en happy new year!

Dag 332 alweer:
Uitgeslapen en rond half 12 vertrokken met de bus richting Potosi, 4 uurtjes onderweg.

Op zich een prima ritje gehad en aangekomen bij een dubieus busstation in een dubieuze wijk. Na wat rond gelopen te hebben hebben we een busje gepakt richting 'centre' en ergens uitgestapt waarvan we dachten dat het ook daadwerkelijk ´centre´ was.

Na wat rondlopen en zoeken (niet leuk op 4000m hoogte rondlopen met al je spullen, berg op) zijn we beland in Felimar hostel. Met 90 bol per nacht is het redelijk goedkoop, maar de kamer zelf is helaas een celletje. Wel blijken we inderdaad midden in het oude (UNESCO again) centrum te zitten.

Eerste indruk: mwoah. Misschien omdat we wat meer verwacht hadden. 

Eerst eens gaan eten bij Potocchi, hoog aangeschreven op Tripadvisor en erg leuk blijkt! Vriendelijke mensen, goed eten en heerlijke wijn. De elektriciteit valt wel even uit, maar dat maakt het des te gezelliger:

Hierna nog gaan rondlopen en beland op het grote plein waar duidelijk al een kerstmarkt aan de gang is en dus wel wat leven :-). Feliz Navidad!

Suikerspinneeeeeennnn:
 

De kerstman rijdt er rond voor de kindjes:

Power ranger, storm trooper and ironman waren ook aanwezig:
 

Nog een drankje gedaan in het café aldaar en bijtijds gaan slapen.

Dag 333:
Nog maar een dagje Potosi, wat rondlopen, wat foto's genomen, maar het raakt ons nog niet echt.
  

Op een markt terecht gekomen waar we bijna onze weg niet meer uit vonden:
  

Om half 3 maar naar het museum gegaan om toch maar iets te doen te hebben, de cultuurbarbaar in ons wat te temperen. Potosi blijkt in de 17e eeuw de rijkste stad ter wereld te zijn geweest, vooral omdat hier heel veel zilver werd gewonnen. Het $ teken staat zelfs voor de S en de I van Potosi.

Dus het gebouw van is de vroegere muntdrukkerij, op het plein hangt een veel besproken gezicht waarvan de kunstenaar nog onbekend is, maar het vermoeden is dat het een wijngod moet voorstellen:
 

wachten op ticketje kopen, en we hebben er zin in :-):

We gaan eerst naar enkele schilderijen die de berg waar alles ontgonnen wordt representeert, evenals de heilige maagd en de aarde en de god van de maan en zon.

Hierna gaan we verder naar de collectie oude munten. Zo werden de munten vroeger bepaald qua waarde op gewicht. Mensen sloegen er dan stiekem kleine stukjes af. En zo zijn ze ze gaan bewerken met stempels en correcte ronde vormen.

Er zijn een boel schepen vol zilver, onderweg naar Spanje, gezonken. Één ervan is terug gevonden recentelijk, zo hebben ze kunnen nagaan hoeveel rijkdom er naar Spanje is gegaan. De waarde is onschatbaar.

Hierna naar de ruimte waar ze de latten zilver plat maakten, voor ze er de munten uit sloegen. Dit zijn nog de originele machines, uitgevonden door Leonardo da Vinci en geïmporteerd naar Potosi. De enige plek ter wereld waar dit apparaat nog in originele staat te vinden is.
  

Deze machines werden aangedreven door ezels die elke paar weken vervangen moesten worden, door het zware werk en de vele uren dat ze moesten lopen. Er werden geen paarden gebruikt omdat die op deze hoogte niet goed werken. 

Het zilver moest natuurlijk ook worden gesmolten, hiervoor werd kwik gebruikt. Je kunt je al wel voorstellen dat de werkers niet lang leefden:

Natuurlijk werden er niet alleen munten gemaakt met het overvloedige zilver uit de berg, die trouwens tot op vandaag nog steeds wordt ontgonnen:
  

Alles evolueert, dus met de tijd werden de machines geavanceerder en ook deze werden in dit gebouw ondergebracht (gelukkig voor de ezels):

De koffers en hun sloten van vroeger, zo werden de kostbare munten vervoerd:
 

Na het museum zijn we gaan eten in pub 4020, nummer 2 op Tripadvisor (is de stad niet leuk, dan gaan we wel lekker eten). Argentijnse steak, frietjes en salade. Prima!

Hierna in ons hostel een filmpje gaan kijken en gaan slapen.

Dag 334:
's ochtends de bus naar Sucre gepakt, de officiële hoofdstad van Bolivia, al zit het parlement zelf in La Paz (en is La Paz ook veel bekender). Na 3 uurtjes bussen zijn we aangekomen bij een door een Nederlands koppel aangeraden hostel: Pachamama, voor 100 bol een echte luxe. Zo blij! Dit is perfect! Hier kunnen we wel even vertoeven.

room with a view:

Mooie gemeenschappelijke tuin:
   

Het stadje in gegaan om te eten: veel beter gevoel bij deze stad.
      

De lokale krantenwinkel:


Lekker gegeten en iets gedronken bij het Joy Ride café:
 

Iets typisch Boliviaans geprobeerd: Kip, fettucinne (erg Boliviaans ja), kastanje(?) en kip:

Bij ons biertje hebben we een portie 'dutch bitterballs' geprobeerd: niet slecht!

Niet zoals thuis natuurlijk, maar het was goed te doen. Hierna nog even op het balkon gezeten, genoten van een mooie zonsondergang:
   

en gaan slapen.

Dag 335:
Even de stad ingegaan,
   

naar het bekende park: mwoah. Niet veel aan, je mag hier nergens in het gras zitten,.... Dus de rest van de dag lekker in het zonnetje gezeten op ons balkon. Was lang geleden, zo'n lekker dagje in de zon (raar maar waar).

's avonds gegeten in een Thais restaurantje en hierna nog op ons balkon gezeten met een flesje vino.

Dag 336:
Ontbijt gaan halen in de supermarkt: vers stokbrood! Ook nog wat andere benodigdheden gekocht. Verder rustig aan gedaan en alleen even een busticket voor naar La Paz voor morgen gekocht bij het busstation.

Savonds zijn we in bar Florin gaan eten, Nederlandse eigenaren, en hebben prima mousaka (Hedi) en mexicaans (Eddie) op.

Dag 337:
Uitgeslapen, spullen gepakt en bij het hostel blijven hangen. O.a. de Chili blog gedaan en uitgerust. Gelukkig hebben ze een pingpong tafel in de tuin, tijdverdrijf ;)

Uiteindelijk om 19:00 de bus richting La Paz, 12 uur lang. Heel apart, eerst was het bloedheet en daarna werd het 's nachts ijskoud. Allebei niet echt op voorbereid, maar uiteindelijk nog wat kunnen slapen.

Dag 338:
Om precies 07:00 aangekomen in La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld (4000 meter). Vanuit de bus zie je besneeuwde bergtoppen met daartussen heuvels vol gebouwen, bizar gezicht.

Naar Bunkie hostel gelopen en een bed genomen in een slaapzaal. 50 bol per bed in een 18 bed dorm.. van een verschil met ons pareltje in Sucre gesproken..
  

De bar:

Het hostel heeft wel een mooi uitzicht op de stad en op de immense bebouwing hier:
  

Nog even een dutje gedaan en daarna, zonder kaart, de stad ingelopen.
        

Kerststalletje op het plein:


Via google maps naar de heksenmarkt gelopen en onderweg San Fransisco museum ingelopen. Mooie tuin:

Standbeelden van alle Romeinse heersers, alleen Ceasar zat er niet bij, vreemd:

Naar boven, de klokkentoren in met mooie uitzichten:
        

Beetje inzoomen op het uitzicht:

Nog een beetje:

Helaas mochten we geen foto's nemen van de kathedraal en de crypte (overblijfselen Boliviaans helden), maar mooi was het zeker.

Richting heksenmarkt. Meer een straat vol souvenirshops dan een echte markt. Toch veel cocabladeren en coca snoepjes te koop, evenals Lama en El paca embryo's. Zou geluk brengen? Hoe krijg je dat in godsnaam door de douane??

Wij zijn meer te vinden voor dit soort geluksbrengers:

Wat andere straatbeelden:
 

Terug naar het hostel om toch even een kaart te halen en de death road te boeken voor overmorgen! Met een mountainbike 65 km naar beneden over Yungan road, ook wel the worlds most dangerous road.

Hierna richting een ander boekingskantoor om een combi tour te boeken voor in Rurrenabaque: het stuk Amazone in Bolivia in Mandidi national park. Kost wel bijna 700 euro voor 6 dagen (voor 2 personen), maar dan zien we wel 3 dagen diepe jungle en 3 dagen pampas: rivierbeddingen vol krokodillen, priranhas, roze dolfijnen, anaconda's en meer.

Hierna gaan eten en terug naar het hostel. Rustig avondje, met opnieuw een zonsondergang op het dakterras:
  

Dag 339:
Uitgeslapen en op pad om de stad echt te verkennen. Eerst even een pizzalunch gedaan en richting het grote park gelopen. Laten we hopen dat dit park eens leuk is, in tegenstelling tot de andere stadsparken die we hebben gezien in Bolivia.... En nee hoor, weer een apart gebeuren midden in de stad. Op zich wel een leuke brug waar je over kon lopen met mooie uitzichten. 

Onderweg eerst nog de sloppenwijk tegen gekomen:

Hierna naar de oostelijke 'Teleferico' gelopen (kabelbaan). Mooi uitzicht over deze bizarre stad:
    

Heel het centrum opnieuw doorgewandeld naar de westelijke teleferico, en onderweg wat lokale vrouwen gespot:
  

De andere teleferico heeft hetzelfde soort uitzicht, alleen gaat iets hoger :).

Onderweg kwamen we nog een auto in een rotsgleuf tegen:

En ook over het kerkhof, met een gigantische omvang:

Het was alweer tegen de avond dus we zijn rustig aan terug gelopen en hebben nog wat gerelaxt in het hostel. 

Dag 340:
De dag van de death road! Kwart voor 8 paraat bij de receptie en 3 kwartier later eindelijk opgehaald. We bleken met één andere gast te zijn, Jeff uit Sydney. Na een ritje van 2 uur zijn we bij het begin van de death road aangekomen.

Er mag, behalve lokaal verkeer en toeristenbusjes, niemand meer rijden. Volgens de gids zijn hier 16000 mensen verongelukt en 18 toeristen op de fiets. Een korte google zoekopdracht wijst aan dat het er inderdaad 300 per jaar waren, dus ergens kan het kloppen.

Aangekleed, helmpje op en gaan!
      

Het start uitzicht:
FILMPJE
   

Het eerste stuk gaat over de nieuwe weg, dus over asfalt.

Behoorlijk koud op 4400 meter hoogte! In totaal leggen we 64 km af en dalen we tot 1300 meter. Onderweg stopt de gids om foto's te maken en om ons de gelegenheid te geven fotos te maken.
  
Natuurlijk breekt Eddie's ketting direct na de eerste stop, maar dit was gelukkig snel gefixt:
 

We kunnen er nog om lachen:

Hierna verder naar beneden:
     

Verder naar beneden gaat het mis met Jef zijn fiets. Hij heeft geprobeerd zijn versnellingen aan te passen, wat de gidsen ons hadden verteld niet te doen,... ketting kapot. Gelukkig zijn we nog niet op de grindweg, want zijn wiel blokkeerde ineens en dat had heel verkeerd af kunnen lopen.

Jeff krijgt een nieuwe fiets en we kunnen weer verder. We moeten over een 500 meter stuk grindweg, want mogen met de fietsen niet door de tunnel:

Tijd voor een snack:
 

Na de snack, en een klein stuk met de auto de berg op, dan kan het dan echt beginnen!

En we moeten zeggen: de gids gaat behoorlijk snel. Nadat Hedi 2 keer bijna de afgrond inreed, omdat ze de bocht uit ging, zijn we wat voorzichtiger aan gaan doen. Het is best steil, veel grote losse stenen en veel scherpe bochtjes. De afgrond maakt het er niet makkelijker op. De uitzichten zijn wel prachtig!

   

Jeff is de eerste die hard op z'n muil gaat en is dan ook flink geschrokken. Hedi heeft van fiets gewisseld met de gids, aangezien haar remmen niet goed meer werkten. Gaat lekker :-).

De verplichte stops voor een fotosessie:

De eerste grote pauze, het is ondertussen heel warm geworden. We moeten nog maar een half uurtje afdalen:
 

En natuurlijk een diertje gespot tijdens de pauze:

En we rijden verder met iets minder bescherming:
     

Aankomst (en weer de verplichte fotoshoot)
 

Afsluiten bij een zwembad/camping voor lunch, douche en verkoeling:
     

Ook hier zat een diertje:
 
3 uurtjes teruggereden en voldaan teruggekomen in het hostel. Hierna voor de zekerheid naar het busstation gelopen om de bus naar Rurrenabaque te reserveren voor morgen. Wat blijkt: die rijden niet vanuit hier.. okay.. Vanaf 'Fatima'. Naja, dat regelen we dan wel bij het hostel.

Nog even nagepraat 's avonds met Jeff en richting bed gegaan.

Dag 341:
Vroeg eruit om ergens de bus te regelen. Volgens de vrouw waar we de jungle tour bij hebben geboekt rijdt er een bus om 10:00, volgens het hostel om 13:00 en volgens google rijden ze dagelijks, maar staat er geen tijd bij. Handig.

Taxi gepakt naar 'Fatima' en in een vaag wijkje terecht gekomen. Ticket geboekt voor... 14:00.. Shit, en het is pas 09:00. Dan maar even het internetcafé in om onze touroperator op de hoogte te brengen en om de tijd te doden.

Half 2 bij de bus: CHAOS! Blijkbaar ook de eerste dag van de vakantie.
 

De bus wordt tot de nok toe volgeladen (veeeeel te vol) en we vertrekken uiteindelijk tussen 15:00 en 15:30. Volgens internet is dit een HORROR bus route. Wij vinden het allemaal wel meevallen.
Okay.. het is een oud ding, je rijdt op modderweggetjes op een meter langs een diepe afgrond, maar toch is het allemaal te doen. Hier en daar een politiecontrole en wat oponthoud op wegen die niet af zijn, maar uiteindelijk duurde het 14 uur i.p.v. de 20 tot 32 die men aangeeft.

Dag 342:
Om 06:00 dus aangekomen in Rurre en richting een hostel gegaan met de vraag nog even te kunnen douchen, niet mogeijk, volle pot betalen, laat dan maar.

Naar het tour bureau gegaan. Normaal vertrekken we om 09:00. en we zijn nog op tijd, maar gelukkig zegt onze man: 'jullie beginnen morgen en ik regel, op onze kosten, een hotel voor jullie'. Nog even gaan eten bij de Franse bakkerij. HEERLIJK BROOD! Verademing :-). Richting hostel gegaan, privé kamertje, ingecheckt en gaan slapen. Want de busrit kan dan wel meevallen, slapen doe je niet echt.

Rond 12:00 eruit en een paar uurtjes in de hangmatten liggen lezen. Heerlijk! Het is wel bloedjeheet hier, toch anders dan in het Andesgebergte.
Om half 4 een rondje gaan lopen, gaan eten en de stad verkent. Het ligt letterlijk midden in de jungle:
    

En ook hier heb je de armeren die in tentjes moeten slapen:

 
Nog wat gezeten en gepraat met mede hostel gasten. De elektricteit van onze ons blok is uitgevallen, en met zijn allen hebben we er een gratis biertje (halve liter) voor gekregen. Ach, het is iets.
De groep vergezelt toen ze gingen eten en natuurlijk weer te laat, en met een biertje te veel op, gaan slapen.

Dag 343:
Na een avondje doorzakken en een benauwde nacht was half 8 best vroeg. Ontbeten, afscheid genomen, wéér een zonnebril gekocht voor Eddie (we zijn de tel kwijt) en richting Fluvial tours gelopen.

We kwamen onze gids toevallig tegen in een winkel: Fernando heet de man. Uiteindelijk vertrokken met de boot, Fernando, Chachi (kok), een kokshulp en twee Duitsers.

Na een half uurtje varen de entree van het park bereikt:

 Nog 2,5 uur varen dieper de jungle in:
     

De zijkanten van de rivier storten hier soms in en nemen dan hele bomen mee het water in:

Ook wat dieren gespot onderweg:
 

Na een korte, benauwde, wandeling met alle spullen, door de jungle zijn we bij het kamp aangekomen:
   

Onze kamer:

Even chillen tot het lunch tijd is:

Met nieuwe vriendjes boven ons hoofd:


Na een lekkere lunch

en een kort dutje (het is nodig), zijn we gaan lopen. Zonder muggenspray, want volgens onze gids jaagt de geur daarvan de dieren weg:

Laten we het er op houden dat het vooral een dure boswandeling is. Uiteraard hoor je dieren, maar zie je ze niet helaas.
  

Wel reuzen van bomen:

Sommigen met een gezicht:

Uitleg over giftige en medicinale planten:

Vele termieten heuvels en nesten

Een bovengrondse wortel die zo hoog als een muur is:
 

En geleerd waar je water vind in de jungle:
    
Na drie uur lopen zijn we gaan douchen en heerlijk gaan eten.
Na het eten stapt Eddie als eerst naar buiten, bijna op een tarantula!
  
FILMPJE

In het huisje van de gids zit er nog 1, een kakkerlak op te peuzelen:

Heerlijk gevoel dat die beesten dus overal kunnen zitten :-).
Nachtwandeling gedaan:

Altijd spannend en veel spinnen gezien:

En een muis.. :-)
 

Helaas nog weinig actie. Bij terugkomst ons opgesloten onder het muggennet en gaan slapen. Bloeeedjeheet! Altijd lekker: in het hutje van de Duitsers zat er een bananaspider op het bed van het meisje. Zwaar giftig. Welterusten.

Dag 344:
Heerlijk geslapen!! Beter dan in die crappy slaapzalen. En niet gestoord door spinnen of kakkerlakken gelukkig.

Heerlijk ontbeten, wakker geworden en hup, weer op pad.
 

Opnieuw medicinale planten. Deze wortel is bijvoorbeeld heel goed voor je sinussen. Als je eraan ruikt gaat het ook echt prikken zoals peper:

Welke vruchten eetbaar zijn, en hier dan ook van proeven natuurlijk (Hedi dan):
 

Nu was er gelukkig al meer actie. Aangezien het vannacht heeft geregend, maakten we ook niet zoveel lawaai.

Eerst waren we wilde varkens op het spoor (het lijkt wel een boerderij hier :-)).
Een vlinder:

Hedi heeft een Sloth gespot!

Nog meer varkens:

Macaws:
 

Sporen van tapirs en jaguars (kans is zo klein dat je ze daadwerkelijk ziet, maar ze zijn er wel):

Nog even aan een liaan hangen:

Na 4,5 uur wandelen tijd voor een welverdiende, lekkere lunch. En tijd voor een dutje :).

Nog even gezwommen in de rivier (hier geen krokodillen)
 

en terug voor t avondeten. Pasta en een taart na (zelf gebakken door Chachi, tot nu toe het beste eten van Bolivia).

De jongens spelen ook nog wat met vuur:

's Avonds vermaakt met een potje Wizard, erg leuk en tegelijk ook erg irritant, kaartspel.

Dag 345:
Ontbeten en nogmaals de jungle in. Hedi bleef achter, was moe en voelde zich niet zo lekker.

Helaas begon het ook te regenen (regenwoud, goh), dus de kans op dieren was nog kleiner. In ieder geval nog twee kikkers gezien (wooeehoeee..).
  

En een jungle kalkoen, die dieren maken lawaai!

En de nodige spinnen:

Toch valt het erg tegen om dieren te vinden in de jungle. Natuurlijk is dat te verwachten, maar je hoopt wel meer te zien.

Teruggevaren in de stromende regen. Aangekomen in het dorp zijn we eerst wat gaan liggen en later met mensen uit het hostel gaan eten (lees: drinken). Het werd weer lekker laat.

Dag 346:
Veel te vroeg moeten opstaan en moeten haasten om op tijd te komen. Tijd voor de pampas!

Om 09:00 vertrokken voor een rit van 3 uur. De pampas is een moerasachtig gebied naar de jungle, waar een rivier doorheen loopt. Daar gaan we over met een bootje en tussendoor slapen we in een kamp van Fluvial tours.

Bij instappen van de auto zien we al een vleermuis schuilen voor de zon onder de band:

Onderweg in de auto komen we ook een sloth tegen:
 

Nog een stop voor een lunch en ook hier zijn we lief voor de dieren:

Uiteindelijk vertrokken met de boot en letterlijk na 5 meter liggen daar de eerste schildpadden, vele vogels, kaaimannen en alligators: 
FILMPJE
            

met kuikentje:

       
Capibaras!
  
Het is bloedjeheet, dat wel. Maar dat kan de pret niet drukken.

Na 2,5 uur varen aangekomen bij het kamp.

Alles staat in de hoogte gebouwd aangezien het water heel hoog komt in het regenseizoen:
   

Een slaapzaaltje voor onszelf:

Hangmatten plek:

De collectie schedels in deze relaxruimte:
  

Ook hier lopen weer vage dieren rond en er zouden ook apen naar het kamp komen.
Havikken die erbij lopen als kippen:

Even wat gelegen in de hangmatten en een snackje gegeten en daarna op pad voor de zonsondergang en een avondvaart tussen de crocs.

    
Oeh lala
  

De zonsondergang doen we bij het huis van onze gids, Juan Carlos. Wat een leven hebben die mensen! Niks stress, mooie natuur, paar koeien en een paar kinderen en een beetje toeristen rondvaren. Er is ook een barretje, maar natuurlijk hebben wij al ons geld gisteren opgemaakt en niets extra's bij :).

Aan de praat geraakt met een paar Australiërs en daarna terug in het donker. Met de lampen van onze telefoons zagen we langs de oever constant krokodillenogen oplichten.

Bij aankomst lekker gegeten, de dag van morgen besproken en vroeg op bed gaan liggen. We (en dan vooral Hedi) zijn in de jungle lekgeprikt door muggen en hier zitten er ook genoeg. Dus lekker onder het net gaan liggen.

Dag 347:
Lekker ontbeten met o.a. pannenkoeken en op pad richting het moeras.

3 uur lang door het moeras waden (we krijgen laarzen) op zoek naar anaconda's, cobra's etc. We beginnen met onder een elektrische kabels te kruipen die de koeien in het droogseizoen beschermen zodat ze niet bij de rivier gaan drinken en opgegeten worden:
 

En dan begint het ploeteren 3 uur aan een stuk onder de brandende zon:
    

Terwijl we lopen horen we Alligators wegschieten. 
'Look, young aligator. Better look out for the mother'. Slik :-) want dan zijn ze extra agressief... what??

 
Het duurde even, maar we hebben een Anaconda gevonden. Wel een babytje :-). (4jaar)

Zware wandeling gehad en veel mooie vogels gezien, maar helaas weinig anaconda actie.

Een vogel die een slang eet:
 

Rond half 12 terug, heerlijk gedoucht en snel de hangmatten in! Tussendoor lunch en terug chillen!

Rond 15:00 zijn we de rivier verder op te gaan om te gaan vissen, op piranha en catfish. Wat we vangen, eten we 's avonds op.

Bootje afduwen:
 

en erin springen,.. wowowo evenwicht houden:

Onderweg nog wat wildlife gespot:
   

Vleugeltjes laten drogen:

Eerst nog wel even zwemmen tussen de dolfijnen en krokodillen:
FILMPJE

  
En het vissen kan beginnen, onze gids ving al snel een sardientje, welke als aas gebruikt wordt.

Wel bizar, we zitten enkele meters van de krokodillen af,

Er zwemmen roze dolfijnen rond, reusachtige vogels vliegen over ons heen met slangen in hun bek, we horen howler monkeys in de verte (denk dat geluid uit de Grudge):

Ennnn Hedi vangt de eerste catfish!!! (Na de gids)
 
Op een andere plek vangt Eddie er gelukkig ook een en de gids en z'n maat ook nog :-).
       
Leuke ervaring, zeker zonder hengel en alleen met draad en haak. De crocs vinden het allemaal prima. 

Nog even richting de zonsondergang plek gegaan,

(De gids met z'n kinderen)

waar toevallig mensen waren uit ons hostel (en belgen) en daarna terug naar het kamp. Lily, onze transgender kok, heeft de vis klaargemaakt. 

Hierna zijn we weer snel onder het muggennet gekropen.

Dag 348:
Zware nacht gehad allebei, het is namelijk bloedheet en benauwd. Juan Carlos vroeg ons om 05:30 op te staan om de zonsopgang en de wakker wordende pampas mee te maken. Hedi bleef liggen aangezien het regende en Eddie zat netjes klaar bij de steiger. 05:45: geen Juan Carlos. Aangezien zijn Engels niet super is kan het zijn dat hij tijden door elkaar haalt? Fuck.

Het lag dus aan de regen :-). Om 08:00 ontbeten en net voor we wilden vertrekken om te zwemmen heeft Eddie de 'huiskrokodil' Pepe een stuk kip mogen geven :-).
FILMPJE
       
Hierna zijn Eddie en Juan Carlos vertrokken om te gaan zwemmen met de dolfijnen. Best eng zo tussen de piranhas en crocs, maar wel vet om die dolfijnen op een meter naast je boven te zien komen.

Tijd voor lunch en de boot terug naar het 'vaste land'. Net voor we vertrokken bleken er squirrelmonkeys rond ons kamp te zwerven. Superklein, a la meneer Nilson van Pippi Langkous.

Welke dieren hebben we gezien:
Roze dolfijn, meerdere soorten aligators en kaaimannen, Papegaaien, schildpadden (tortuga), howler monkeys, squirrel monkeys, Garza (vogel), Serere (kalkoen), Capibaras, Piranhas, Catfish, Havikken, een Anaconda en nog meer :-).

Om half 5 waren we terug in Rurrenabaque
.

Even op internet gekeken: Eddie oom geworden, Hedi's vriendin moeder geworden, kerst overal. Gekkenhuis. En heimwee nu.

Niet teveel tijd voor heimwee: na het eten haasten we ons naar de bus naar Yolosita, van daaruit gaan we naar Coroico waar we wederom Leslie ontmoeten (na Indonesië en Australië) en samen kerst "'vieren''.

Dag 349:
Kutste busrit ever. Nog nooit zoveel heen en weer geschud. Geen enkele verharde weg, en we zaten helemaal achterin. Dus niks geslapen.

Om 04:30 kwamen we eindelijk aan in Yolosita en van daaruit namen we een shared taxi naar Coroico. Duurde gelukkig nog maar 15 minuten. Aangebeld bij het hostel waar Leslie al een kamer met 3 bedden had geregeld en direct gaan slapen.

Room with a view:

Om 12 uur eruit en, na een dikke knuffel van Leslie, er samen op uit om kerstinkopen te doen.

We hebben namelijk een keuken in het hostel en gaan morgen zelf een feestmaaltje proberen te maken. Het enige vervelende: wij allebei aan de buikloop :-(, hopen dat dat snel overgaat.

Smiddags zijn we iets gaan drinken, hebben we de inkopen in de koelkast opgeslagen en een apperetifje gedronken met de ondergaande zon 

Rond 19:00 zijn we naar Carlas garden pub gegaan om te gaan eten. Een restaurantje van een Hollandse dame (ze zitten overal).

Eerst een cocktail en een entree van Tapas (met Hollandse echte bitterballen!), daarna het hoofdgerecht. Alleen de Chili con carne van Hedi viel tegen, heel slecht helaas. Gelukkig was de avond erg gezellig, al blijft het raar zo kerst vieren.

Dag 350:
Uitgeslapen en erop uit voor vlees voor vanavond en ontbijt voor nu. Verder niet veel gedaan. Vooral Hedi voelt zich erg ziekjes nog steeds.

Eten gemaakt bij het hostel. Dit voelde een beetje raar, want je zit met die mensen in hun keuken, met hun spullen.

En als Eddie nog wat wijn gaat kopen, leren wij Aiji (pittige saus) maken door een van de eigenaars: 

Toch een geslaagde avond, ware het niet dat Hedi daarna echt ziek naar bed ging :( . Ook speelt bij ons allen heimwee wel een rol.

Dag 351:
Opgestaan en samen vertrokken naar La Paz. 3 uurtjes in een volgepropt busje, yahoeee. We merken toch wel dat we een beetje moe worden van al die busreizen, zo tegen het einde toe.

Langs ons oude hostel te gaan om, zoals afgesproken Hedi's verloren trui op te halen. Ja, niet dus. Twee fucking irritante werknemers daar die ineens geen Engels kunnen en niet echt behulpzaam zijn.

We hebben ze een uur gegeven om het te fixen en zijn ff cheesecake gaan eten in 'de beste plek daarvoor in La Paz'. Ook niks :). Terug naar het hostel: geen trui. Hedi pissed.

Half uurtje later afscheid genomen van Leslie en de bus gepakt naar Copacabana, aan het Titicacameer, het hoogst gelegen meer ter wereld (3800 m). In het donker aangekomen en een goedkoop hostel gevonden. Even pizza gaan eten en gaan slapen.

Dag 352:
Rondje gelopen en een ander hostel gevonden (de vorige had het slechtste bed ooit): Sonia hostel. Prima kamer, voor weinig geld 100 bol.

Rondgelopen door Copacabana. Leuk plaatsje op zich, maar ook hier weer wat meer verwacht.

mooie kerk, op tof plein:

Je kan samen op de foto als je wil..

Elke dag worden hier autos gezegend:

Het strand:

de zon en maan god op strand:

Tot nu toe kunnen de dorpjes in Bolivia ons nog niet echt bekoren helaas.

Toen klaar om de berg op te klimmen, de Cerra Calvario. Langs 14 kruizen, waar men schietgebedjes doet, naar boven.

Duurde maar 30 minuten, maar door de kortademigheid toch zwaar.

Halverwege een pauzeke:
  
Eenmaal boven ziet Copacabana en wel mooi uit :)
       

Blij dat we het gehaald hebben:

je kan hier op de top ook speelgoed kopen

Teruggegaan naar het hostel, klein relax uurtje gedaan en daarna gaan eten bij La Cupula, een mooi restaurantje halverwege op de berg. Allebei Titicaca forel op, goed te doen. mooi uitzicht over de vallei

Vroeg naar huis en hopelijk nog eens goed slapen, dat hebben we nauwelijks gedaan de afgelopen weken.

Dag 353:
Uiteraard weer niet geslapen, maar toch de boot gepakt om 08:30 naar Isla de Sol. Anderhalf uur varen naar het 'eiland van de zon', alwaar de zon is geboren én de eerste Inca. Het regende toen we de boot opgingen, maar gelukkig klaart het snel op.

Aangekomen op het zuidelijke puntje, stukje gelopen en ingecheckt bij Los Cabanos, prima hostel weer. 
  

onze kamer: 

het uitzicht:

Even ontbeten, met prima uitzicht

en hierna samen met een paar anderen, waaronder Nederlanders, een bootje gepakt naar het noordelijke puntje. een privéboot moet je daarvoor huren lekker duur, niet zo goed nagedacht van ons

Van daaruit gaan we hiken naar het zuiden, ong. in 4 uur.

Inca ruïne:

Een prima hike, alleen onze nekken en gezichten zijn goed verbrand :-).

Uiteindelijk aangekomen in Yumani

en een welverdiend drankje gedaan, met een van de betere uitzichten dit jaar:
  

nog heel de berg afdalen voor we onze hostel terug vinden.. groter dorp dan verwacht, dat zie je van beneden niet.

Gegeten, serietje op de laptop, slapen.

Dag 354:
Eddie goed geslapen, Hedi weer moeilijk helaas. Om half 11 bootje terug naar Copacabana en naar het hostel om onze grote rugzak te halen. Aangename verassing: het hostel in La Pas heeft Hedi's trui aan iemand meegegeven en ligt bij het hostel op ons te wachten. Yeah! Bedankt ene Christian.

De stad in en tickets gekocht voor de bus naar Cusco, Peru.
Hierna een uurtje of 5 geïnternet en gelezen in een coffeeshop en de bus op.

Lekker chaotisch weer. Wij hebben geen zitplaatsen, anderen wel. Aangezien we moeten overstappen bij de grens zei Eddie dat het voor de volgende bus is. Ze geloven het allemaal hahaha. Wij zitten, vijf Fransen staan (waren ook te laat). Net goed :-p.

Na een uur allemaal de bus uit bij de grens.
 
Uiteraard gingen de 5 Fransen hierna snel op een plek zitten en toen begon het gedonder..
Teveel mensen in de bus ineens. Buschauffeur wijst uit het niets 2 Japanse vrouwen aan: bus uit, nu. Zij: wtf?? Waarom wij?
We weten niet helemaal wat er verdee gebeurde want wij hebben ons klein en stil gehouden :-). Uiteindelijk vertrokken we gelukkig. Onze laatste grensovergang buhuhuu.

Aangekomen in Puno en daar tickets wisselen en een andere bus in. Uiteraard weer een schijtbus, ondanks de mooie folders die ze lieten zien. Leren stoelen enzo. Niet dus.

We zijn toch blij in Peru te zijn. Behalve Rurrenabaque en Uyuni viel Bolivia toch tegen. De steden en dorpen die we aandeden bekoorden ons niet helaas.

Oké doei